09. juli je kroz istoriju bio miran dan za Bianconere, a na današnji dan rođena su dva nekadašnja fudbalera Juventusa.
1964. godine na današnji dan u Cremoni, Italija, rođen je Gianluca Vialli, nekadašnji napadač koji je boje Juventusa branio u periodu od 1992. do 1996. godine. Važio je za jednog od najboljih italijanskih napadača generacije, kompletnog i svestranog strijelca kojeg je Marcello Lippi volio uporediti sa legendarnim Luigiem Rivom. Vialli je igračku karijeru započeo u mladim naraštajima Cremonesea sa kojima je potpisao i prvi profesionalni ugovor 1980. godine. Četiri godine poslije prešao je u Sampdoriju u kojoj se zadržao osam godina, prije nego je postao najskuplji igrač svijeta, budući da su za njega Bianconeri tada izdvojili rekordnih 12,5 miliona britanskih funti. Vialli je u prvoj sezoni sa Juvetusom osvojio Kup UEFA igrajući u špicu napada sa Robertom Baggiom. Dvije sezone poslije Stara dama je sa Vialliem osvojila Scudetto i Coppa Italia, ali je na putu do triplete zaustavljena u finalu Kupa UEFA od strane Parme, u meču tokom kojeg je Vialli postigao spektakularan pogodak. U svojstvu kapitena vodio je Bianconere i do titule Supercoppa Italiana, kao i do trofeja Lige prvaka nad tadašnjim aktuelnim šampionima evrope, holandskim Ajaxom. Tokom svog boravka u Torinu u 102 navrata je nastupio u dresu Stare dame, te pri tom postigao 38 golova. Nakon Juventusa nastupao je još za Chelsea u kojem je 1999. godine okončao fudbalsku profesionalnu karijeru. Poslije se oprobao i kao trener, ali su avanture na klupama Chelsea i Watforda brzo završile. Viali je u 59 navrata predstavljao i nacionalne boje Italije, tokom kojih je postigao 16 pogodaka, te je bio jedan od putnika na Svjetska prvenstva 1986 i 1990, kao i Evropskog prvenstva 1988.
22. maj 1996. godine, Gianluca Vialli sa trofejem Lige prvaka/Foto: Popperfoto/Getty Images |
Sezona 1990/91, Di Canio u dresu Juventusa |
1968. godine na današnji dan u Rimu, Italija, rođen je Paolo Di Canio, napadač koji je boje Stare dame nosio u periodu od 1990. do 1993. godine. Di Caio je prve fudbalske korake napravio u mladim generacijama Lazia sa kojima je potpisao i prvi profesionalni ugovor 1985. godine. Pet godina poslije potpisao je za Juve, u kojemu nikada nije pokazao svoj puni potencijal kako je ostao u sjenci Roberta Baggia, Salvatore Schillacia, Pierluigi Casiraghia, Fabrizio Ravanellia, poslije Gianluce Viallia, dok je dolaskom Alessandra Del Piera i napustio Bianconere. U dresu Stare dame je nastupio u 78 navrata, tokom kojih je postigao 6 pogodaka. Sa Juventusom je osvojio Kup UEFA u sezoni 1992/93. Nakon Juventus nastupao je za Napoli, Milan, Celtic, Sheffield Wednesday, West Ham United, Charlton Athletic, Lazio, da bi igračku karijeru 2008. godine okončao u redovima niželigaša Cisco Roma. Nakon igračke karijere oprobao se i kao trener, te je tokom par godina vodio engleske Swindon Town i Sunderland. Di Canio je postao popularan u svojoj domovini i zbog divljenja fašizmu, što je u nekoliko navrata javno pokazivao fašističkim pozdravima, te brojnim tetovažama koji veličaju isti. Di Canio je u periodu od 1988. do 1990. godine u 9 navrata oblačio dres reprezentacije Italije, tokom kojih je u dva navrata tresao protivničke mreže.
2006. godine na današnji dan Italija je postala šampionom svijeta u finalu za pamćenje na kojem su nastupila osmorica tadašnjih igrača Juventusa (Gianluigi Buffon, Fabio Cannavaro, Alessandro Del Piero, Mauro Camoranesi, Gianluca Zambrotta u dresu Italije, te Patrick Vieira, Lilian Thuram i David Trezeguet u dresu Francuske).
2006. godine na današnji dan Italija je postala šampionom svijeta u finalu za pamćenje na kojem su nastupila osmorica tadašnjih igrača Juventusa (Gianluigi Buffon, Fabio Cannavaro, Alessandro Del Piero, Mauro Camoranesi, Gianluca Zambrotta u dresu Italije, te Patrick Vieira, Lilian Thuram i David Trezeguet u dresu Francuske).